Taa yeni yazmaya başladığım zamanlarda demiştim hayal mi gerçek mi bilinmeyen bir seyahat anlatacağım diye. İşte sıra geldi yazmaya bu seyahati. Nisan ayının ortaları. Başka bir dostumuzun 40.yaşı. Bu sefer eşlerimiz yanımızda, istikamet Toskana...
Olay sürpriz biz tamamen sürpriz. Çıktık geldik havaalanına.. Bu sürprizleri 5.defa filan yapmış olsak da nasıl oluyor da yapıyoruz bilmiyorum ama hepsine de halen sürpriz yapmayı, olayı sır olarak tutmayı ve yaşgünü sahibesini şaşırtmayı her defasında başarabiliyoruz..:))
Bu geziyi, bu 40.yaş gezisini sevgili karısı için pek sevgili bir dostumuz düzenledi. Hani Amazon misali. A'dan Z'ye. Şimdi usulca arkanıza yaslanın ve kendinizi hangi yaşanmışlığın hayal hangisinin gerçek olduğunu anlamaya bırakın.. Derim..Hani masal misali...
Gideceğimiz yer Toskana bölgesinin kuzeyinde; herkesin bildiği Pisa şehrinin dibinde, Floransa'ya 1 saat 15 dakika uzaklıkta, hayallerin ötesinde bir yerde. Gelgelim adı bir türlü aklımda değil. Ama amaç da zaten turistik bir gezi anlatmak değil. Bir seyahat keyfi anlatmak, yaşattırmaya çalışmak.
6 çift bindik uçağa.Verdik elimizi Bolonya'ya..)) 2 araç kiralandı. 1 'i minibüs -10 kişilik-diğeri bir araba. Eee malum her gittiğimiz yerden biz mutlaka 1-2 gün erken döndüğümüz için araba bizim için (Huyumuz kurusun..Çocuk çoluk, iş güç vardır hep bir şartlı durumumuz ) Neyse bindik arabalara, girdik destinasyonu GPS'e yaslandık arkamıza, çıktık yola.
İlk kazığı önce diğer minibüsü takip ederek yedik. Bizimkiler doğru yolu tutturamadığı için hiç abartmıyorum 4 kez Bolonya havaalanını sağımızda gördük!! Dalga geçtik, yuhaladık onları. Olmaz böyle şey dedik. Hırs yaptık. Kendimize fazla güvendik. Hele GPS'imize daha da fazla. 3 saat yol sonrasında kendimizi kiralanan ev'de hayal ederken hiç alakasız otobanlarda aynı giriş ve çıkışları 3 defa kullanırken bulduk. Hani bir film vardı;Groundhog day diye.. http://tr.wikipedia.org/wiki/Bugün_Aslında_Dündü
Her gün Bill Murray uyanır ve aynı günü yaşardı. Önceleri hoş'luk verir bu his ama sonra çıldırtır. İşte bize de aynısı oldu. İlk önce güle oynadık yolları karıştırınca, bir süre birbirimizi haince suçladık arabada, sonrasında ise koyverip gittik katıla katıla güldük hatta.
3 saatlik yol oldu bize 4-4.5 saat. Saat oldu gece 10.00. Diğer minibüs çoktan ev'e varmış. Kendisini önce odalardan oda seçmeye sonra da evde halihazırda bulunan aşçının kollarına atmış.
Gece ev dediğimiz yere geldiğimizde durum biraz enteresandı. Ev dediğimiz yer 8 oda'lı, koca salonlu mansiyon denilen bir yerdi.
Bizden önce gelen herkes en güzel odaları kapmış bize nispeten daha küçük ve içinde tuvaleti olmayan odalar kalmıştı. Hem yolu bulamamış olmamız hem de oda konusunda kazıklanmamız ağrımıza gitse de ses etmedik oturduk donatılmış masaya. Mansiyona bizden önce gelmiş olan aşçılar bize olağanüstü bir sofra donatmış ayrılmıştı. Şarap desen gani. Başladık gevşemeye, sohbete, güzel müzik eşliğinde Toskana 'da bir gece. Nerede olduğumuzu henüz tam bilemediğimiz bir vadide...
Sabah kalktığımızda anladık nasıl bir güzelliğe geldiğimizi..Kalk borusu erkenden çaldı. Malum gün bisiklet günü idi. Yine mansiyona gelen aşçıların hazırladığı olağanüstü sabah kahvaltısını ettik ve düştük Lucca yoluna.
http://en.wikipedia.org/wiki/Lucca
http://www.italyguides.it/us/italy/tuscany/lucca/lucca.htm
Ama bir farkla. Sıkıştık 10 kişilik minibuse 12 kişi. Omuz omuza gittik selametle her yere. Şöför Ahmet ha Nevşehir üzüm bağları (kendisi aslen Nevşehir'li idi ) ha Toskana fark etmez keyifle kullandı dev kasa minibüsü. Allah razı olsun dedik. Hayır duası ettik.
Eee İtalya 'ya ayak basalı beri deli gibi yemeye başlayınca hareket şart oldu dedik ve Sienna'ya çok benzer Lucca kasabasına geldik. Gelmekle kalmadık her birimizin altına bisiklet aldık.Bir de başımızda rehberimiz. Başladık şehri bisiklet ile gezmeye. Herhalde 12-15 yaşından sonra bisiklete toplu binme kültürü olmayan bizlerde, tahmin ettiğiniz üzere kıroluklar hat safhada idi. Herkes birbirine bisiklete binme hünerlerini gösterdi, rehberin anlattıkları kimi zaman güme gitti, 2 el bırakılarak yokuş aşağı gidildi. En sonda ise düz bir alanda yarış. Hepsinde de ben vardım. Haylazlık, vurdumduymazlık, aymazlık denildiğinde oradaydım. Ne de keyifli olmuştu. Ta ki nazar deyip bisikletin pedalı bozuluncaya kadar. Son km 'lerimde süründüm resmen. Neyse olağanüstü bir gezinin olağanüstü bir öğlen yemeği mükafatı oldu.Yenilen ve içilenlerin tadının halen damakta olduğu.)
O gün malum gün yaşgünü günü..Eve dönülecek gece için hazırlanılacaktı. Aşçılar özel bir sofra hazırlayacaktı bize. Eve erken gidildi. Biraz dinlenildi. Sonra kurtlanan arkadaşlarımız, evin alabildiğine geniş bahçesinde -vadi de diyebiliriz- yoga yapmaya başladılar.)
Bendeniz protesto ettim. Hareketlenelim dedim. Birisinden top çıktı.( Gerçekten o top nereden çıktı???) Ve şamata başladı. Önce yakantop mücadelesi başladı. Kızlar ve erkekler ayrı ayrı. AMAN ALLAHIM. Biz küçükken adını kim nasıl yakıştırmış bilmiyorum ama bu oyuna adı kesinlikle 40 yaşındakiler tarafından verilmiş. Hele de o erkekler; nasıl da yaktılar canımızı, şişlediler vücutlarımızı. Bildiğin morardık. Ne kadar hırslandık ne çok can'lar alıp verdik. Sonunda sanırım pes ettik.Yok canım sadece bu oyundan pes ettik ve haddimizi bilmeyerek, kendimizi kesinlikle bilmeyerek, futbol maçına başladık. Bu sefer karma takımlar olduk. Takımlara kadınlar eklenince olanlar olur ya hani. Hani her takım daha da hırslı ve hırçın oynar. Kazanmaya oynar.Yenilgiye tahammülü olmaz. Ben diyeyim 30 dakika siz deyin 45 dakika amansız bir mücadele. Çelme, çekip yere düşürme, yalan dolan sonucunda gülmekten kapanmayan ağızlar, mutluluktan gülen kalplerle ortalama 40 yaşında 10 kişi pes etti. Ama değil yorgunluktan tamamen gülme sarhoşluğundan ve yapılan çirkefliklerden.
Uzun zamandır bu denli değil çocuk ruhlu çocuk olmamıştım ben. Günlerden ne miydi? İnanmayacaksınız ama 23 Nisan idi. Hani eski günlerdeki gibi.
Akşamına evdeki davete hazırlanıldı, merdivenlerden inen herkes ıslıklandı (wow anlamında ), masaya davet edildi. Amazon Hamit ( bu da sana yakıştı ne yapalım. A'dan Z'e sebebi ) herkesi kucakladı, oturttu karısını sofraya, kalktı kendisi ayağa, başladı sunum yapmaya. Şaka değil bildiğin SWOT yaptı. Tabiki W'si ve T'si olmayan bolca S'si, O'su olan.Çok keyifli, göz yaşartıcı, dokunaklı ve samimi..
Bu hisler bedenimin yukarısında yaşanırken birden baktım benim de bileğim zonkluyor.Bir de ne göreyim bileğim şişmiş o günkü çelmelerden, tekmelerden.Vücut salgılanan adrenalin ve seratonin ile fark etmemiş ama ne zaman vücut soğumuş ağrı ortaya çıkmış şak diye..O gecenin tek nazarı o oldu. Sohbet çok keyifli idi. Biraz da dokunaklı. Ama önce bisiklet sonra yakantop ve futbol maçı derken şarap üstü bol yemek gece sakince sonlandı.Ama tadı damağımızda, gülmekten kapanmayan ağzımızla...
Ertesi sabah yine erken bir kalk borusu düştük yola şarap tadımına. Şaka değil sabahın 11 'i başladık şarap mahsenlerinde dolaşmaya. Çok ama çok keyifli ve özel bir tadım yaptık. Hepimiz kendimizi sommelier sandık. Hem içtik hem not verdik, gelen ekmeklere saldırarak bir de zeytinyağlarını denedik...Herşey bu kadar mı lezzetli olabilirdi...
Sonuçta mükemmel bir deneyim ve keyif oldu. Hoş bir seda olarak hafızalarımıza kazındı. Bize özel olarak ayrılan hoş ve keyifli şarap tadımı yaptığımız odadan geriye bu görüntü kaldı.
Masraflar yapıldı, denenmiş şaraplar alınarak başka bir bağa gidildi orada da tadım yapıldı sonra da güzel bir öğlen yemeği ile taçlandırıldı.
O akşam bizim son akşamımız olacaktı. Ertesi gün grup Floransa'ya gidecek Uffizi müzesini rehber eşliğinde gezecek, yine güzel bir yerde yemek yiyecekti.Son günlerini ise Bologna'ya ayırmışlardı.
Bizim son akşamki yemeğimiz en vasat yemek olarak tarihe geçecek olsa da sohbet, şömine ve dostluk o kadar keyifli idi ki ne yediğimiz umrumuzda idi ne de servis. Biz hepimiz o akşam belki de ekmek yedik ama ruhumuzu başka şekilde besledik.
Ertesi sabah erkenden yola çıktık.Yol boyunca yağdı durdu gökyüzü.Tam havalanına yakınlaşmıştık ki yağmur durdu, biraz güneş kendini göstermeye çalıştı ve sonuçta ortaya uzun yıllardır görmediğim upuzun bir gökkuşağı çıktı.)
Dedim ya nesi hayal nesi gerçek bilemediğim; Güzel bir mansiyon, olağanüstü bir vadi, Toscana'nın kendisi, eve gelen Aşçı'lar, yenen yemeklerin lezzeti, sohbetlerin keyfi, atışmaların alası olan bir seyahatti...
Bisiklet, yakantop, futbol ve gökkuşağı derken ruhumu beslediğim; Bol tantanalı, bol dostluklu, sahici ve sıcacık bir 23 Nisan anısı oldu bize. Çocuk olarak değil belki ama kazık kadar adam olmuş olarak..
Hani tam orta yaşımıza layık.
Hani tam dostumuzun 40.yaşına layık.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder