Gezi'ye dair aklımda geçenler, gönlüme kazınanlar.

İstanbul 'un en elit semtinde bir kuaför salonunda Halk Tv açık, yüzler asık , sohbet hep Gezi...Çalışanlar çok genç. Aklı başındalar. Ajda 'yı da, Nurgül Yeşilçay'ı da görmenin mümkün olduğu bir salon.

Diyor ki bir tanesi; ''Akşamları hep Gezi' de yatıyoruz, gündüz işe geliyoruz.Anti-kapitalist müslümanlar var parkta. Tanımanızı isterdim. Bizlere öyle yardım ettiler, öyle yardım ettiler ki biz de onlara mescit yaptık orada..Müthişler.En yakın arkadaşlarım oldular. ''

Kimi müşterileri 5 adet çok büyük çadır, kimileri 700 kişilik yemek yapıp yollamışlar Gezi'ye... Daha niceleri de varmış ki gönülden destek veren..

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Yine İstanbul 'un müstesna semtinde müstesna bir Doktor. Müşterileri arasında yok yok. Medikal estetik Dr.'u.17. yaşında kızı var. Notre Dame De Sion Fransız Lisesi'nde  okuyormuş.Gezide gönüllü imiş.Her gün okul sonrası ve haftasonu orada bulunmuş.Yemek dağıtmaktan sorumlu imiş.Müdahalenin beklendiği gün-dün- sadece babası '' Bugün evde olmalısın'' demiş..Parktan geri çağırmış.Kızı ile gurur duyuyor. ''O'ndan çok şey öğreniyorum'' dedi.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Kızımın Tenis antrenörü.Yaşam koçu da denilebilir. Yıllarca  Milli tenis takım antrenörlüğü yapmış.Her fırsatta Gezi 'ye gittiğini ve elinden geleni yaptığını söylüyor.Orada bulunmanın bile O'na çok iyi geldiğini söylüyor.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Kızımın okulunda bir veli. Dükan rejimi sayesinde sağlıklı beslenmeyi keşfederek blog yazarlığı, TV programı yapmaya başlamış birisi. Geçen gün karşılaştık. İşlerini sordum. ''Şu an tek yaptığım her gün Gezi'ye gidip oradaki gençlere sağlıklı yemek yapmak '' dedi. ''Bu dava sürdükçe orada olacağım'' dedi.Vücuduna isabet eden gaz bombasının yaptığı tahribatı gösterirken yüzü kızardı.''Binlerce yaralı bereli gencin yanında benimki basit bir şey'' dedi.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Etrafımda sayısız nice duyarlı kahramanlar...Ortak paydaları sadece duyarlılıkları. Kimi doğru bilgiyi iletmeye çalışıyor, kimisi sabahları parka giderek temizliğe yardımcı oluyor. Kimisi Gezi platformuna dair bilgileri ingilizce'ye çeviriyor. Herkes kendince bir şeyler yapıyor. Kendince. Doğrusu yanlışı olmadan.Yargılamadan. Saf ve naif duygularla.Ortak paydalarından bir diğeri de inanmaları. İyi bir şeyler yaptıklarına inanmak...

Cin şişeden çıktı bir kere. Bizler susamış olduğumuz, hasretle beklediğimiz o İNANÇ duygusunu kolay kolay bırakamayacağız.Tadını aldık bir kere.

15 gün önce başka idik şimdi bambaşkalaştık. Ama en önemlisi başkalaşırken yabancılaşmadık, duyarsız kalmadık.Lafta ise hiç kalmadık. Değişimi arzu ettik canı gönülden.15 gün bile nelere kadirmiş meğersem...

Değişimi talep ettiysek eğer değişimi için dönüşmek gerektiğini idrak ettik.Önce bireysel düzeyde sonra da toplum olarak .O yüzden belki de hep sorduğumuz soruların en başında gelen '' Eee ne olacak şimdi? '' yi daha az sormamız gerek bundan sonra.

Sadece İNANMAK bile başarmanın yarısı ise, biz de bilmeliyiz ki istediğimiz sonucu er ya da geç alacağız. Sürenin önemi yok belki ama SÜRECİN çok büyük önemi var.

Bu deneyimin bizi toplum olarak bir yerlere getireceğine inanarak, daha iyi günlere uyanacağız.Belki yarın belki de yarından da yakın...

Yaşayıp göreceğiz.Acele etmeden.Sindirerek. İnanarak. Duyarlı olarak. Ne olursa olsun hep eylemin içinde olarak. Pasifize olmayarak.

Göreceğiz.