X, Y değil Ümit ve Umut onlar...

Göbeğinde Gezi Parkı olan ama aslında derinlerinde 40 senelik hayatımda görmediğim binbir türlü farklı rengi, farklılığı, değişimi ve dönüşümü hissettiğimiz, tecrübe ettiğimiz bir dönemde bir sürü ilki birlikte tadıyor, soluyoruz!! İster Portakalı ister de Biber Gazını...

Herkes içindeki cevheri çıkartıyor bu direnişte...Sosyal medya aracılılığıyla gördük ki kimimiz yazar oldu, kimi içindeki mizah yeteneğini 140 karaktere sığdırdı ilah oldu, kimi ise yaratıcılığını en üst düzeye çıkartarak bizlere hiç bir zaman unutmayacağımız ve en önemlisi kalplerimize kazınacak bir sürü imge sağladı..

Ama bu direnişte esas cevheri içinden çıkartan; yüreğini, cüretini, sağduyusunu ve aklını ortaya koyan gençler oldu. Bizlere bir çok konuda örnek oldular. Kendimiz ile yüzleşmemize sebep oldular.

Bencilliğimizi, tembelliğimizi, inançsızlığımızı yüzümüze vurdular. Hem de kibarca. Tüketim dünyasında hızla tükettiğimiz, unutulmaya yüz tutmuş değerlerimizi tekrar bize hatırlattılar.

Sadece hatırlatmakla kalmadılar.Kendimizle yüzleştikten sonra rahatsız olmamızı sağladılar.

Onlar orada, gece-gündüz demeden, endişelenmeden, haklı mücadelerinde onurlu direnişlerinde çaba gösterirken bizde kendimizle yüzleştik. Belki de bu yüzden ilk günden olamadık orada. Devam ettik laga-lugamıza, sığınmaya devam ettik bahanelerimize. Ta ki içimizde ki vicdan bizi rahatsız edene kadar.

Sonrası malum...Sokaklara döküldük, gençleri takip ettik, planlarını hayranlıkla izledik, onlara yardımcı olmaya çalıştık.Halen de olmaya çalışıyoruz. Kimi zaman yine rehavate kapılsak da hem onların kararlı tutum ve davranışları hem de kendi vicdanlarımız tekrar bizi dürtüyor, çaba göstermemizi sağlıyor.

Bu halk eyleminin bir liderinin olmadığı çok aşikar. Aşikar olan bir başka şey ise bu dönüşümün birçok lider doğurduğu...O kızlı, erkekli gençler bizim yeni liderlerimiz...Hani X kuşağı, Y kuşağı diye etiketleyip, haklarında ileri geri konuşup, atıp tuttuklarımız...

Sadece 1 hafta gibi çok kısa bir sürede hepsi ama hepsi bu toplumun ümidi, umudu oldular.

Dolayısıyla onlar artık benim için X veya Y değil ''Ümit '' ve '' Umut '' 'lar.

İyi ki de öyle oldular...Hayranlığımızı, saygımızı kazandılar.İlham kaynağımız oldular.

Sizi bilmem ama ben bundan böyle etrafımda daha fazla Ümit ve Umut olmasına özen göstereceğim...

Nitekim onlar benim yeni liderlerim...Hepsinin elini sıkamasam da karşılaştıklarımın elini sıkmak üzere Gezi Parkına gidiyorum...Selamlarınızı söylerim.