Kaybedenler Kulübü

Farkındayım blogum bir süredir Pinterest'e dönüştü ama ne yapayım; gördüğüm, okuduğum, duyduğum veya yediğim içtiğimden ilham aldığım müddetçe bazen bir yazıyı bazen bir çiziyi bazen de bir tarifi buraya koymak isteyeceğim.Aynen bugün okuduğum bir köşe yazısından etkilenip, buraya taşımak istediğim gibi.

Bundan neredeyse 3 sene önce, kocamın bir iş seyahatinde olduğu bir akşam, bir arkadaşımla gittiğim ve bu yazıya da konu olan filmden çok etkilenmiştim. Filmin her anını karnıma yumruk yemiş edasıyla izlemiş, yaşanmış bir hikaye olmasından, filmin ana karakterleri ile İstanbul 'da her an tanışabilme  ihtimallerinden bayağı bir etkilenmiştim. Sert ama hayatla yüzleşmemizi sağladığı içinde bir o kadar gerçek ve samimi idi Kaybedenler kulübü.Belki de hepimizin kendini yer yer bulduğu bir kulüp olduğu için sevmiştik az ama öz sayıda insan olarak bu filmi.

Bildiğiniz gibi bir kaç gündür Nejat İşler 'le yatıp kalkıyoruz. Oyunculuğunu değerlendirecek kadar bilge olamasam da  karakteri ve duruşu hakkında bir fikrim olduğunu düşünüyorum. Belki okuduklarımdan, belki de izlediklerimden etkilenerek veya sadece vücut diline bile bakarak  '' yürekli '' bir adam olduğunu düşünüyorum aslında. Yüreksiz bir dolu adam ile doluyken ortalık. O yüzden de yürekten istiyorum yine asi duruşlu havasıyla ayağa dikilmesini.

Tam da bugün pek de sevmediğim bir köşe yazarı olan Ertuğrul Özkök kaleme almış aşağıdaki yazıyı. Nejat İşler 'e ve Kaybedenler Kulübüne dair.Senaryosundan kesitler aktarmış.Ben de kayıt altına almak istedim.

Filmdençok kısa bir repliği de kendime tekrar hatırlatmak için koyduğum bu filmi ilk fırsatta  kocamla tekrar izlemek istiyorum.

Kim bilir belki de orada burada teğet geçmiş, gitmişizdir.
O insanı, gıyaben tanımış, gıyaben sevmişizdir, varlığında değil, yokluğunda arkadaş olmuşuzdur...
Ne kadar sevdiğimizi de, acı bir haber geldiğinde, yine Allah’ın belası o gıyabi duyguyla hissederiz.
İçimizi ne kadar acıttığını, bizi ne kadar üzdüğünü...
İşte öyle bir anda ta şuramızda hissederiz.
Gıyabında kahroluruz...
Çaresizliğin en acı hallerinden biridir bu... Duygunuzu bir türlü vicahiye çevirememek...
 
* * *

Böyle anların bir iç sesi vardır... Zamanını bekleyen sessiz bir melek gibi gelir ve size seslenir.
Sadece kendimin duyabildiği küçücük ses, “Senaryoya bak” diyordu... “O bölümü bul, her şey orada yazıyor...” 
Tolga Örnek’i aradım.
“Bana, ‘Kaybedenler Kulübü’nün senaryosunu gönderebilir misin” dedim.
Beş dakika sonra, Nejat’ın oynadığı harika filmin senaryosundan o satırları okuyordum.
Şimdi hayat mücadelesi veren Kaan’ın, yani Nejat İşler’in ve kaybeden yoldaşıMete’nin o Şekspiryen tiradını...
Senaryo, Altıkırkbeş Yayınları’nın baş eseri gibi akıp gidiyordu.
 
* * *

-Mete: “Bazen gitmek ister insan...”
Kaan: “Bazen gider...”
-Mete: “Bazen gidemez.”
Kaan: “Bazen hiç gidememekten korkar...”
Kaan: “Bazıları sonsuz neşeye doğar.”
-Mete: “Bazıları sonsuz geceye.”
Kaan: “Bazen ölüyorsun.”
-Mete: “Bazen ölmüyorsun. Bazen bütün koşullar uygunken bile ölmüyorsun.”
Kaan: “Bazen kendinden uzaklaşmak istiyorsun.”
-Mete: “Bazen gidiyorsun ama hep dönüyorsun.”
Kaan: “Bazen ağlıyorsun bayağı.”
-Mete: “Bazen ağlayamıyorsun bayağı bayağı. Bazen Acıbadem’den bir taksiye biniyorsun. Kadıköy diyorsun. ‘Taksiyi çekip içsem mi’ diyor taksi şoförü sana, engel olamıyorum kendime, o kadar kötü ki. Bazen yüzüne bile bakamıyor. Bazen sen zaten içmeye gidiyorsun. Bazen çok ama çok içmek istiyorsun da içemiyorsun.”
Kaan: “Bazen bir kadın geliyor, oturuyor karşına ve ağlıyor.”
-Mete: “Kadınlar hep ağlıyor.”
Kaan: “Bazen bir kadın sana en çok korktuğun şey bir kadının gözyaşıdır diyor kendi adına. Sen dönüp bakıyorsun geriye doğru, vay canına diyorsun... Bazen birisi geliyor karşına oturuyor, ‘Eğer çok sevdiysen’ diyor, oysa ki bilmiyor çok sevmek de bir ana ait...”
 
* * *

Bir İkinci Yeni şiiri tadındaki o harika diyalog:
Kaan: “Işığı yanan pencerelere bak. Kime konuşuyoruz ki?”
Mete: “Yanlış pencerelere bakıyorsun. Karanlık olanlara bakman lazım.”

İkinci gece

Arkadaş, Allah hiçbirimizi standarttan ayırmasın

TESADÜFEN açık kalmış bir radyodan, tesadüfen bir şarkı çalıyor.
Cat Stevens “Oh very young”ı söylüyor.
Senaryonun en harika bölümlerinden birini okuyorum.
Bir dinleyici radyoya bağlanmış:
-Dinleyen: “Alo, iyi geceler.”
Mete: “İyi geceler sayın dinleyen. Sizinle yatmış mıydık”
-Dinleyen: “Hayır.”
Kaan: “Bu gece ne yapıyorsunuz?”
-Dinleyen: “Sizi dinliyorum. Nasılsınız?”
Mete: “Standart.”
-Dinleyen: “Ben de standart.”
Kaan: “Allah standarttan ayırmasın. Evet bu gece ne yapıyorsunuz?”
 
* * *

Cevabı ben veriyorum.
Ne yapacağız Nejat?Yine uyuyamıyoruz işte, bir gece daha uyuyamıyoruz...
Yine açıp bir Ece Ayhan dizesi, iki Cemal Süreya, üç Küçük İskender derken sabahı ediyoruz.
Yine memleketin hali geliyor aklımıza, bu baskı, bu ceberut hava durumu...
Yine lanet okuyoruz vasatlığa, faşizmin sıradan ahlakına, üzerimize abanan ahlakçılarına..
Bir gece daha ölemiyoruz anlayacağın...
Standart yani...
Sonra “Allah standarttan ayırmasın” deyip üç-beş dakika uyumaya çalışıyoruz,
Bu ülkenin karartılmış, iğfal edilmiş, sıradanlaştırılmış gündemi bize üç-beş santimetrekare standart dışı arazi mi bıraktı ki, uzun eşek ve körebeden başka bir oyun oynayalım.
İki eli her saniye iki yakamızda, iki dudağı her saniye suratımızda, iki ayağı her salise evimizde, iki kulağı, iki gözü her gün yatak odamızda..
Yine de inadına mı yaşayalım...
  

İllaki

Eskiden canım sıkkınken veya kalbim kırılmışken dostlarımla konuşmak iyi gelirdi ya da müzik dinlemek ya da nadir olsada sessizce kalıp düşünmek…

Şimdilerde dostlarımın yanısıra başkalarından-ama illaki gönül adamlarından- başka yaşanmışlıklardan,deneyimlerden ilham almak, illaki okumak, illaki sessizce kalıp düşünmek iyi geliyor…

Ve pek tabii burada da sizlerle paylaşmak…

Bana çok iyi geldiler, ışık tuttular, zaman zaman güldürdüler, düşündürttüler.Ama illaki kayıt altına alınmak istediler.Belli ki gönlümü de aklımı da çeldiler.

Bakalım size nasıl hissettirecekler?

**Aşağıdaki alıntılar twitter'de takip ettiğim gaf ebesine ait.Teşekkürü borç bilirim.

''Geçer elbet efendim. Bazısı teğet geçer, bazısı deler geçer, bazısı parçalar geçer;ama mutlaka geçer''
Oğuz Atay

''Her insan,yapmadığı tüm iyiliklerden suçludur''
Voltaire

''Gideceği yeri bilene dünya kenara çekilip yol verirmiş''
Üstün Dökmen

''Güldün, güller açıldı penceremin demirlerinde. İyi ki geçtin dünyadan. Sahi, ya doğmasaydın?''

Nazım Hikmet

''Önemli olan başınıza ne geldiği değil, bu gelenle ne yaptığınızdır.''

Jim Rohn

''Hiçbir acı baki değildir.Üflersin geçer.Bazılarına daha çok üflemen gerekir, hepsi bu ''"
Sabahattin Ali

''Kendinizi tanımaya başladıkça özgürleşirsiniz ''
Sartre

''İnsanın bir tutkusunun olması dünyanın en büyük mutluluğudur''
Vladimir Nabokov

''Erkekler sadece kendileri için yaşar; oysa kadınlar bütün bir hayattan sorumludur''
Simone de Beauvoir

''İnsanın birini sevebilmesi için onu kendi kafasında biraz büyütmesi gerekir ''
Simone de Beauvoir

''Sessiz kalmak;kırıldığını göstermenin en iyi yoludur''
Tomris Uyar

''İki şey hayatımızı karartır;susacakken konuşmak, konuşacakken susmak''
Sadi Şirazi

''Hayat ileriye bakarak yaşanır, geriye bakarak anlaşılır''
Kierkegaard

''Her şeyin yokluğunu çekmeli insan, yokluk varlıktan daha görkemli ve daha anlamlıdır''
Cemil Meriç

''Kaç kardeşsiniz sorusuna cevap verirken kardeş sayısına dahil edebileceğimiz dostlarımız var mı, bana kalırsa bütün mesele budur''.
İ.Tenekeci


''Eğer yürüdüğünüz yolda hiçbir engel yoksa, o yol sizi hiçbir yere götürmez''
Bernard Shaw

''İnsan kalbinde ne taşıyorsa,dünyaya bakınca da onu görür''
Goethe

'Bu dünyada neyi en çok istersen, o senin imtihanındır.''
Mevlana

''Beklemesini bilenin herşey ayağına gelir''
Balzac


''Her şey geçiyor.Hiçbir şey geçmese de ''
Tezer Özlü

''Dert içinde pişen ruh sakinleşir''
Ali Şeriati

''Şu uyku insanın sevgilisi gibi bir şey, gelmeyince sinirlendiriyor ''
Sait Faik Abasıyanık

''Seni her özlediğimde, kuşlara bakıyorum ''
Behçet Necatigil

''Ve umutlar sonsuzdur''
Edip Cansever

''Ne tuhaf bir dünya''
Kimsenin işine karışmıyorum
Kimseyi incitmiyorum ve
Her an kendimleyim
Böyle olunca herkes beni kurcalıyor''

F.Ferruhzad

Canım oğluma mektup - 5.yaş

Canım oğlum,

5 yaşına bastığın bugün sana bir mektup hediye etmek istedim. İçinde çokça sen olan, sana dair olan.

Öncelikle bazı şeyleri geç olmadan itiraf etmem gerekirse o zaman şimdi bence...

Ablan Ela' ya 9 haftalık hamileydim ve aynen şöyle diyordum;
'' Ela gözlü, Ela adında bir kızım olacak''

Allah gönlüme göre verdi; kızım oldu, hemen adı Ela konuldu. Cam mavisi gözlerini görünce şaşırmış olsam da biraz sabreden derviş misali 1.yaşının sonunda gözleri de ismi gibi ela oldu, senin anlayacağın gönlüme göre oldu.

Pardon canım oğlum;  sana yazdığım mektupta bile ablan ne kadar büyük bir yer kapladı şimdiden. Hayatımızda hep gürül gürül çağlayacak ablanı kabul etmemiz gerekecek belli ki; olduğu gibi. Sevgiyle.

Seni de çok istedim, çok bekledim. Sadece kız erkek farketmeksizin.

Mevlana'nın dediği gibi '' Gel, gel kim olursan ol yine de gel '' misali istedim seni. Ana rahmine düştüğün andan itibaren ise farkındaydım herşeyin. Herşeyinin. Senin.

Entresandır hep annemi hissettim o süreçte sen içimdeyken; O'nun yumuşacıklığını, sıcaklığını, güleryüzlülüğünü, kolaylığını, sevgisini, ferahlığını, candanlığını. Tüm hamileliğim ferah ve aydınlık geçti. Hele de doğumun. Su gibiydi. Çok kolay ve akışkan. Epidural bile alamadan feryat figan 1,5 saat bağırdıktan sonra 2 dakikada -abartmıyorum-fırladın dışarı. Çeneme vurdu sinir bütün ameliyathanedeki Dr. ve hemşirelere;

 ''Tuttuğunuz altın olsun; Allah ne muradınız varsa versin '' diye durmadan konuştum.

Zira benim kucağımda da altın kadar belki altından da  kıymetli bir murad vardı taşımakta olduğum. Senin olduğun.

İşte itiraf zamanı şimdi canım oğlum; senin ismini sağa sola sorarak koydum. Acaba '' O mu olsa bu olsa ne dersiniz?'' diye akıl fikir sordum. Kim vurduya gittin. Anonim olarak Emir! oldun.

Cancağzım,

Eğer kızılderililer gibi bekleseydim bu yaşına kadar ve kişiliğine ve marifetlerine göre  bir isim vermem mümkün olsaydı eğer sana -hür iradem ve benliğimle- sana CAN ismini verirdim. Marifetlerinden ve karizmandan da dolayı da  ''Şeytan tüylü, becerikli Can'' olurdun olsa olsa. Herkesin de hemfikir olacağı gibi.

Can suyum,

Zira can suyumuz oldun bizim için; hep işimizi kolaylaştıran, neşemizi artıran, bizi coşturan kimi zaman ise  hayret etmemizi sağlayan;Kah 3 yaşında 2 tekerlekli bisiklete binerek; kah 4 yaşında kaykayda atlayıp zıplayarak, kah da  tüm hafıza oyunlarından  namağlup çıkarak. Ne yaparsan yap her daim  mutluluğumuzu artıran cansuyumuz oldun.Yüzümüzü hep güldüren  oldun.

Becerikli canım oğlum;

''Bugün benim 5.yaşgünüm yarın 5.5 yaşında olacağım'' diye mutlu olan oğlum. Bu konuda da sana bir özür borcumuz var. Zira kendinden 1 yaş büyüklerle okuyacağın için; hep en küçük olarak en hızlı büyümeyi isteyen durumunda olacaksın. Ocak doğumlu oldun diye mutlu olurken Milli Eğitime tabii olunca hevesimiz kursağımızda kaldı. Ama senin bunu da kotaracağına inancımız tam olduğu için pek ses etmedik yolladık seni erkenden marş marş okula. Bizi mazur gör hep hayat boyu olur mu?

Sevgili oğlum,

Bu dünyaya kesinlikle sevgi alıp sevgi vermek üzere geldiğin aşikar.

Sen sen ol her konuda tutumlu olsan bile bu konuda cömert ol, bonkör ol, senden sevgi isteyen kişilere karşı eli açık ol, duyarlı ol, tamam mı benim aslan oğlum…

Bir de ne yaparsan yap hayatta; hep çok güzel dansetmeyi bil; eşinle tanışıncaya kadar hep ilk danslarını benimle yap, tamam mı benim yakışıklı oğlum…

Nice mutlu senelere gözü pek oğlum…

Seni çok seven annen,
İpek

Hayat bir kuşku değil bir nimettir.

Aşağıdaki yazıyı derki.com 'da okuyunca yolun başında olduğunu bildiğim yoga yolculuğumla çok örtüştürdüm. Fiziksel zindeliğimi geliştirmek için başladığım bu yolculuğun ruhsal ve spirituel dünyamı nasıl geliştirdiği, arzu ve heveslerimi ne denli değiştirdiği, derin bilgiye olan açlığımı nasıl ortaya çıkarttığı,  batıdan çok doğuyu merak etmemi sağladığı aşikar. 

Kısmetse bu sene doğunun gizemli yerlerinden bir tanesi olan Nepal'e gitmek istiyorum.Henüz planlamadım. Ama en kısa zamanda araştırmalarıma başlayacağım. Yoganın meditasyon aşamasını ise bu sene içerisinde daha fazla deneyimlemek istiyorum.

Röportajda geçen bir cümle ise benim hayatı yaşama isteğime ile birebir örtüştürmekte.

''Hayat bir kuşku değil bir nimettir.''

Sahip çıkalım, yaşayalım o zaman…

Aşağıdaki  röportajı yapan kişi ; Deniz Yalım Kadıoğlu.Ayrıca bir blogger kendisi. Benim de takip etmek isteyeceğim bir blogu var; http://www.denizesifir.net

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Önce röportajın öyküsü: Yogaya başlayalı bir yılı geçmişti. Bir yogi nasıl yaşar, hayata nasıl bakar pek bilmeden, yalnızca haftanın birkaç günü hocalarımdan aldığım güzel enerjiyle düşünce şeklimin, algılarımın değiştiğini fark ediyordum. Bu iç değişimin yanında, dışarıdan görünense duruşumdaki değişimdi. Omuzlarım açılıyor, sırtım dikleşiyor, yürüyüşümden bakışıma kadar tüm bedenim gün geçtikçe arınıyor, zindeleşiyordu. Sonra bir gün, tesadüfen karşıma çıkan bir makalede “ahimsa” ile tanıştım. “İncitmeyeceksin,” diyordu, yoganın ana kurallarından biri. Ne fiziksel, ne de sözle, hatta incitmeyi düşünmeyeceksin bile. “Bunu hayata geçirmek mümkün mü?” diye sordum kendime. “Ama bir olsa,” dedim sonra, “ne kadar da hafiflemez mi, özgürleşmez mi insan?”

Ahimsa,  yoganın uçsuz bucaksız sularına ilk adımım oldu. Öğrendikçe bir adım öbürünü izledi, derken Hindistan’da bir aşrama geldim. Orada, bu eşsiz ve engin bilginin ortasında, sevgili Guruji başta olmak üzere çok değerli ustalarla, hocalarla tanıştım. Orada anladım ki yoga yapılmaz, yoga yaşanır. Farkındalıkla silinir tüm korkular; yaşamın her anında kendine tanık olmayı öğrenebilirse kişi, içinde ne geçmişin ağırlığı, ne gelecek günlerin kaygısı kalır. Dingin ve dengede yaşar, sessizliğini kucaklar.

Engin yoga bilgisinin, eşsiz deneyimlerin ışığında iki ay su gibi geçti, gitti. Aşağıdaki satırlar, aşramda bir gün Paramanand Institute of Yoga Sciences and Research Başkanı Dr. Omanandji (Guruji) ile yaptığımız uzun sohbetin küçük bir parçası. “Yoga nedir, ben yapabilir miyim?” diyorsanız, mutlaka okuyun, derim. Bakarsınız otobüs koltuğunda okuduğunuz bu birkaç sayfa, hayatınızda açılmayı bekleyen yeni bir sayfaya, başka bir yolculuğa ilk adım olur…

Yoga deyince pek çok kişinin aklına birtakım fiziksel hareketler geliyor…

Günlük dilde yoga, çeşitli yoga teknikleriyle erişilmesi mümkün olan “Bütünsel Sağlıklılık Hali” anlamına gelir. Tüm dünyada herkes fiziksel olarak zinde, iyi ve mükemmel olmayı arzu eder. Ancak kişinin fiziksel anlamda zinde, iyi ve sağlıklı olabilmesi için öncelikle fiziksel dünyanın ruhsal ya da görünmeyen düzeye bağlı olduğunu anlaması gerekir. Bilim insanlarımız her hareketin ardında sabit olan bir şey ve her görünenin ardında bir görünmeyen olduğunu doğruluyor. Yoga diyor ki, fiziksel beden onu kontrol eden, yöneten, görünmeyen bir şey olmadan herhangi bir faaliyette bulunamaz. Yoga bunu “madde” ve “karşı madde” olarak tanımlar. “Kim, kimi kontrol ediyor?” diye soracak olursak: Duyular vücudumuzu kontrol eder ve aklımız tarafından yönetilirler. Akıl, zekâ tarafından yönetilir ve zekâ, Enerji (Bilinç) tarafından yönlendirilir.

Fiziksel hareketler yoganın aslında çok küçük bir parçası. Yoga duruşları fiziksel zindelik için gereklidir, ancak kişi aklen zinde olmadığı sürece fiziksel zindelik de mümkün olmayacaktır. Asana (beden duruşları), pranayama (nefes teknikleri), mudra (parmak-göz-beden duruşları), bandha (fiziksel kilitler), konsantrasyon, meditasyon gibi bilimsel olarak ispatlanmış yoga teknikleri, akıl ve bedenin tam anlamıyla dengelenmesini sağlar. Bu teknikler sayesinde aklımızın dengesizliklerini ve çelişkilerimizi yenebiliriz. Düşünce kalabalığımız azalır, zamanla içimizde derin bir huzur yerleşir ve dengeli bir yaşama kavuşuruz.

Günlük hayattaki örnekleriyle düşünün, güzel ve yakışıklı biri ruhsal anlamda hasta, dengesiz ya da sağlıksız ise bu kişiye sağlıklı diyemeyiz. Fiziksel anlamda çok güzel olan ama hayatı dert, sorun, stres, depresyon, kaygı ve korkuyla dolu birçok aktrisle karşılaştım. Pek çok başarılı sanayici ve iş adamıyla tanıştım. Dış dünyada kurdukları çok başarılı hayatı kendi içlerinde kuramamışlardı, başarısız hissediyorlardı ve bu büyük bir sorun yaratıyordu.

Bahsettiğiniz gibi bir hayata yoga nasıl bir katkı sağlar?

Yoga, hayata hem dışarıdan hem de içeriden gelen bir denge getirir. Dış ve iç arasında uyumu sağlar. Dışarıda fiziksel beden, içeride akıl bulunur. Akıl ve beden dengelendiğinde, hayat da dengelenmiş olur. “Denge, yogadır,” diyoruz. Kişi dengeli bir hayata kavuştuğunda, derin bir mutluluk deneyimi yaşar. Aklı çelişkilerle, dayanılmaz, sarsıcı düşünce yığınlarıyla doluysa hayatı da gergin ve stresli bir hal alır.

Son dönemde yapılan bir araştırma çocukların %80’den fazlasının stres dolu olduğunu söylüyor. Neden onlara da yoga öğretmeyelim? Yoga, çocuklara stresten arındırılmış bir yaşamın yollarını gösterecektir. Hindistan’da yoga ve öğretilerinin yaygın olduğu dönemlerde insanlar stresli değildi. Hindistan’da 200 yıl öncesine kadar hastane olmadığını biliyor muydunuz? Hastanelere ihtiyaç duyulmuyordu çünkü insanlar sağlıklı bir yaşam sürüyorlardı. Çocukluktan itibaren akıllarını gözlemlemeyi öğreniyor, yogaya uygun bir yaşam tarzını benimsiyorlardı. Yaşadıkları her an farkındalık dolu bir meditasyon ânıydı.

Batı ve Doğu toplumlarının yogaya yaklaşımı oldukça farklı ve çeşitli platformlarda sık sık gündeme geliyor. Uzun yıllar Amerika’da yaşamış ve Avrupa’nın pek çok ülkesinde yoga etkinliklerine katılmış biri olarak, siz bu konuyu nasıl değerlendiriyorsunuz?

Özellikle Batı dünyasında tüm farkındalık fiziksel zindelikten başlıyor. Tüm dünyadaki spor salonlarında gördüğümüz gibi insanlar vücutlarını şekillendirmekle daha fazla ilgililer. Yoganın hayatlarına girmesi de bu şekilde oluyor. Gazete ve dergilerde yoga yapan güzel vücutlu insanların fotoğraflarını gördüklerinde onlara benzemek istiyorlar. Böylece birçok kişi yogaya fiziksel zindelik için başlıyor, yoga duruşlarının faydalarını ve getirdiği gençlik hissini de kısa zamanda görüyorlar.  Herhangi biri yogaya başladığında kendisini genç ve enerji dolu hissetmesi doğaldır, yoga bu güçlere ve özelliklere sahip. Yoga sizi asla tükenmiş ve yorgun bir halde bırakmaz. Tersine, yoga yaptıkça kendinizi daha enerjik hissedersiniz. Yogada, meditasyon yaptığınızda enerji seviyeniz hızla yükselir.

Doğu, her zaman yoganın zihinsel yönüne ağırlık vermiştir. Hindistan’da yoga yalnızca sağlıklı yaşamanın bir yolu değil aynı zamanda bir yaşam tarzıdır. Bir yaşam biçimi olarak yoga, hareketlerden ilişkilere, davranıştan konuşmaya kadar tüm disipliniyle daha çocuklukta öğrenilir. Bu disiplinler yogada konuştuğumuz yama ve nyama’dan (yoga felsefesine göre kişinin toplum içinde ve özel yaşamında uyması gereken kurallar) başlar.

Batı’da yoganın ortaya çıkışı bir trend şeklinde olsa da son zamanlarda giderek daha fazla kişi derinlemesine ve özgün yoga öğretileriyle ilgileniyor. Önce akıl daha derin bir bilginin arayışına başlıyor ve o düzeye gelindiğinde aklınız sessizlik, sakinlik ve rahatlamaya ulaşıyor. Bu sessizlik Batı’nın da artık kabul etmeye başladığı gibi yoganın gerçek anlamda kavranmasından ve öğrenilmesinden kaynaklanıyor.

Yogada akıl için en güçlü teknikler meditasyonda saklıdır. Meditasyon, Sanskritçede “dhyana” sözcüğüyle ifade edilir. Bu dhyana yıllar önce Çin’e “chan” olarak gitmiştir, Çin’den Kore’ye gittiğinde “dhan” adını almıştır. Kore’den Japonya’ya ulaşmış, burada “zen” olmuştur. Doğu ülkeleri yoga ve meditasyonda kendi anlayışları doğrultusunda çoktan derinleşmişlerdir. Bugünlerde Batı da yoga ve meditasyonu açık bir zihinle değerlendirmeye başlamıştır çünkü yoganın temeli tamamen bilimseldir. Halen Doğu ve Batı’nın anlayış ve kültürleri açısından büyük bir uçurum var. Batı hala yogayı fiziksel boyutuyla öğretmeye çalışıyor, oysa yoganın temeli tüm seviyelerden geçer: fiziksel, ruhsal, duygusal ve spritüel. Bu şekilde öğrenildiğinde ve düzenli olarak yapıldığında yoga tüm dünyada insanları iyileştirebilir ve hayatlarına mutluluk getirebilir.

Yoganın hastalıkları tedavi edici yönü de biliniyor…

Günümüzde birçok üniversite ve hastane yoga ve meditasyonun yararları üzerine araştırmalar yapıyor. Örneğin yakın zaman önce Boston Üniversitesi ve Massachusetts Hastanesi tarafından yoganın hipertansiyona etkisi üzerine bir araştırma yapıldı. Bu çalışmada hipertansiyon hastaları koşu, yüzme, aletli jimnastik ve yoga olmak üzere dört gruba ayrıldı ve tüm hastalara Dünya Sağlık Örgütü (WHO) tarafından kabul edilen bir ilaç verildi. Araştırmanın sonuçlarına göre, yoga ve meditasyon grubundaki hastaların hipertansiyon sorunu altı hafta içinde kontrol altına alındı ve bu hastalar ilaç kullanmayı bıraktılar. Bu, yoganın etkileri üzerine yapılan araştırmalarda görülen sonuçlardan yalnızca biri.

Yoga bir bilimdir. Edison’un keşfettiği elektrik gibi dil, din, ülke ayrımı gözetmeksizin herkese ait bir bilimdir. Bir ustanın rehberliğinde ve düzenli olarak yapıldığında, yoganın güçlü etkilerini kimse engelleyemez.

Birçok kişi yeterince esnek, zayıf ya da genç olmadığını düşünerek yoga yapmaktan çekiniyor…

Doğduğumuzda sahip olduklarımız kendi seçimimiz değildir. Ailemizi kendimiz seçemeyiz. Dünyaya gelişimiz kadere bağlıdır ve vücut şeklimiz, boyumuz, yapımız, dokumuz, bunların hepsi doğuştan gelir. Modern bilim bunu “DNA” olarak tanımlıyor. Kişinin bedeninde doğuştan gelen bir sertlik söz konusuysa, gövdesi bacaklarına göre daha uzunsa ya da bacakları fazla kısaysa belli yoga duruşlarını yapamayacaktır. Yogada amacımız kişileri bir jimnastikçiye dönüştürmek değildir, bu tür durumlar herhangi bir korku, kaygı yaratmamalıdır. Yogada daha önemli olan konu başlamaktır; yoga duruşlarına, yoga yaşam tarzına, nefes tekniklerine ve meditasyona başlamak. Örneğin herkes pranayama  uygulayabilir. Pranayama nefes bilimidir. Hasta bir insan bile yapabilir, genç ya da yaşlı herkes belirli nefes tekniklerini uygulayabilir. Meditasyon da aynı şekilde, herkese açıktır.

İnsanlar belli bir yoga duruşunu ya da duruşlarını yapamadıklarında kendilerini kötü hissedebilir, yoga için yeterli esnekliğe veya güce sahip olmadıklarını düşünebilirler. Şu an üzerinde konuştuğumuz orijinal yogadır ve bunu herkes yapabilir. Yogada bir yarışma, karşılaştırma yoktur, olamaz. Kişiler buraya içsel uyanma, içsel gelişme, bütünsel sağlık ve bütünsel denge için geliyorlar. Kısacası kimse bir jimnastikçi ya da olimpiyat şampiyonu gibi her duruşu mükemmel yapmak için kaygılanmasın. Yoga aynı zamanda içsel bir pratik, kişinin kendi kendine uygulayacağı bir yöntemdir. Nasıl her bireyin kendine göre beğenileri, sevdikleri, sevmedikleri varsa ve buna saygı duyuluyorsa, kişi kendi bedenine de saygı duymalıdır. Paramanand Yoga’da öğrettiğimiz ilk şey budur: Kişi her şeyden önce kendi bedenine saygı duymalı, “kendine” güvenmelidir. Ancak ondan sonra başkalarına güvenebiliriz, ancak ondan sonra dünyaya güvenebilir ve duyduğumuz bu güvenle dünyadan zevk alabiliriz. Aksi takdirde tüm hayat kuşkular içinde geçer ve bir gün bir de bakmışız, hayatımız sona ermiş. Hayat bir kuşku değildir, hayat bir nimettir. Bu nimeti yaşamak ve hayatına eksiksiz bir mutluluk katmak isteyen kişi, düzenli olarak yoga yapmalıdır.

Paramanand Yoga’nın kuruluş amacı, misyonu nedir?

Misyonumuzu şöyle ifade ediyoruz:  “Asato ma sad gamaya / Tamaso ma jyotr gamaya / Mrtyom ma amrtam gamaya”.  Sanskritçe olan bu satırlar on bin yıldan öncesine dayanıyor. Çevirisi ise şöyledir:  “Cahilliğimizin yerine bilgiyi getir / Işığın karanlığımızı almasını sağla / Ve ölümümüzü ölümsüzlüğe dönüştür”.

Yoga, bunları mümkün kılmaktadır. Enstitümüzde öğrencilerimize Batı ve Doğu için uygun olan bir modern program ve modern eğitim yöntemleri sunuyoruz. Belirli süreler boyunca beden duruşları (asana), nefes teknikleri (pranayama), meditasyon, derin sessizlik, gözlemleme, duyulardan arınma (pratyahara) gibi pratikler uygulayan öğrenciler, böyle bir yapıyla yoganın derin ve uygulamalı boyutlarını öğreniyorlar. Aşramımızda yoganın özünü ve bilimsel temellerini öğretiyoruz. Tüm bunları, hayatındaki saflık ve mükemmellikle milyonlarca insanın hayatını dönüştüren aydınlanmış Ustamız Swami Ji’nin verdiği lütufla gerçekleştiriyoruz.

Burada yetiştirdiğiniz yoga eğitmenlerinin öncelikle hangi değerleri kazanmalarını amaçlıyorsunuz?

Paramanand’ın misyonu çok açıktır. Yoga eğitmenliği için gelen öğrencilerimiz burada yogayı tüm derinliğiyle öğrenirler. Onların amacı yalnızca fiziksel, yani bedensel düzeyde bir eğitmen olmak değildir. Yalnızca yoga duruşlarını gösterecek bir eğitmen olmamaları gerekir. Asana, yoga okyanusunda yalnızca bir damladır. Paramanand’da eğitmenler,  içsel enerjileri aracılığıyla fiziksel, ruhsal ya da duygusal bedenleriyle bağ kurarlar ve bu bağ, yüksek seviyede bir uyanış deneyimiyle sonuçlanır. Yoga yoluyla en yüksek seviyede farkındalığa ulaşılır. Öğretilerimiz, bütünsel sağlık ve iyileştirme için yoganın tüm yönleriyle denge kurmaktadır. Yetiştirdiğimiz eğitmenler, tüm bunları öncelikle kendilerinde deneyimler, daha sonra kolaylıkla öğrencilerine aktarırlar.
Buraya Yoga Eğitmenlik Eğitimi için gelen öğrenciler öncelikle kendi hayatlarında fiziksel, ruhsal, spritüel, kendine güven açılarından büyük meydan okumalarla karşılaşırlar ve tüm bunların ardından önemli bir dönüşüm yaşarlar. Bir eğitmen dinginlik ve neşeyle doluysa, öğrencilerine de aynısını aktaracaktır. Aklı çelişkilerle doluysa, bu çelişkiler öğrencilerine de geçecektir. Paramanand Aşramı’nda, eğitmen adaylarımızın hayatlarındaki gerginlik ve kaygılardan kurtulmaları için tüm çabamızı ortaya koyuyoruz. İçlerinden, kendilerinden kaynaklanan enerjiyi keşfetsinler ve yaşasınlar ki öğrencilerine de bu büyük mutluluğu verebilsinler.

Not:Sevgili hocam Dr.Omanandji’ye paylaştığı değerli bilgiler ve ilham verici sözleri için çok teşekkür ediyorum. Kendisiyle iki saatlik sohbetimizi içeren İngilizce haline The Wise’dan ulaşabileceğiniz röportaj, Kâmil Koç Otobüsleri A.Ş. Yolculuk dergisinde yayımlanmıştı. Paramanand Institute of Yoga Sciences and Research ile ilgili ayrıntılı bilgiye www.paramyoga.org adresinden ulaşabilirsiniz.