Geçmiş

2020 senesinde geleceğimi düşlemek ve yaratmak konusunda ne kadar az başarılı gördüysem kendimi , geçmişime dair ilişkim ile  gurur duydum bu zor dönemde. 

Bildiğiniz üzere bu mekan, şu sıralar 8. senesini geride bırakıyor. Sadece bu mekana akıttığım duygu ve düşüncelerim, irdelemelerim, deşmelerim, tercihlerim, bilinçli sadeleşmelerim sayesinde ben,  uzunca bir zamandır geçmişimi geçmiş olarak görmeyip, koluma takıp onu orası senin burası benim gezdirmekteydim.

Geçmiş dediğim sepete koyduğum herşeye çok uzun süredir şükretmekteydim. Farkındalıklı bir şükür ile.

Başıma gelen iyi, kötü, haksızlıklar, kadersel olaylar,  bilinçli istismarlar, hepsini ama hepsini zaman içerisinde kabul edip bağrıma bastım. İyi ki dedim kendilerine. Başıma gelen en güzel şey, çok isteyipte başıma gelmeyenler olmuş dedim. İyi ki bu kadar çeşitli ve beklenmedik şeyler yaşamışım deyip bağrıma bastım. Bağrıma bastıkça  kabullendim. Kabullendikçe hafifledim ve sakinledim. Netleştim.

O yüzden ben 2020 'nin bu canhıraş yangınına  çok uzun süredir hazırlanıyormuşum gibi hissettim. Oldukça sakin, hazır ve nettim. Geçmişimden getirdiğim hiçbir yüküm yoktu sırt çantamda. Ne zihnimde ne yüreğimde bir uğultu, vızıltı, bağırış çağırış olmadı. 

2020 her anıyla akışta olduğum, kabullendiğim ve  kolaylıkla ilerlediğim bir sene hatta milat oldu benim için. 

Birkaç senedir yazılarıma da yansıttığım üzere; kendim ve ailem için en büyük dileğim; kolaylıkla akabilmek idi. Bir şeyi oldurtmaya çalışmak için kendi performansımın ve seviyenin üstünde bir güç ve efor sarfederek, yıpranmak, yıpratmak  yerine, olanla akabilmek, uyumlanabilmek, olanı kabullenerek keyif alabilmek idi en kalpten dileğim.

2020 senesi bu dileğimi gerçekleştirebildiğime, sözde değil özde de uygulayabildiğim için kendimle gurur duyduğum bir sene olarak kayıtlara geçebilir.

Hazırım 2021 seninle de elele verip akmaya, coşmaya, yolumu bulmaya...