Sildim sildim yazdım. Nice giriş cümleleri yaptım, sadede nasıl geleceğimi beceremedim söz konusu başlığı attıktan sonra .
Evelemeden gevelemeden diyeceğim şudur ki 2020 senesinde ben kendimden ve tanıdık tanımadık tüm arkadaşlarımdan sadece bir şey istedim.
Issız, soğuk, bilinmez, karanlık, yalnız, sıkışmış bir senede ıssız, soğuk, karanlık ve sıkışık yürekler, gülmeye hasret yüzler için.
Sağlıklı olmanın en büyük şükür ve ayrıcalık olduğu böyle bir senede doygun hissedemedik.
Kafanı sokacağın bir eve, mutfağında canının istediği herşeyi bulundurabilme, işinden olmama ve fatura ödeyebilme imkanına rağmen dahi yüreğimiz sızladı ince ince.
İnce ince sızlayan, dertli ve kederli yüreklerin yalnızlıkları yalnız yalnız dolaşıyor, yolları bir türlü kesişmiyordu. Kederde bile işbirliği yapılamıyordu.
Zira uzun süredir kolektif bir şekilde, kolektif bir amaç uğruna atmayan kalplerimizin kederde işbirliği yapabilme becerileri maalesef yoktu.
İşte tam da böylesine bir dönemde, pandemi sebebiyle tekrar bir şeyden emin oldum. Bana her daim iyi gelen en özel duygulardan birisi olan ''ferahlamaktan ve ferahlatmaktan ''
Dertleri ortadan kaldırabilecek, yok edecek bir meziyetim, gücümün olmadığı bu sıradışı dönemde yapabileceğim en güzel ve anlamlı şeyin, yüreklere su serperek, derdi olan kişinin yüreğini ferahlamasını sağlamak olduğunu keşfettim.
Böylece ferahlayan kişinin kendisini duyguca bollukta, hacimsel olarak ise kudretli hissetmesini sağlayarak derdinin ya olduğundan daha küçük olmasını sağlayabilmek ya da bazen de koşulsuz maddi -manevi ihtiyacını karşılayarak yüreğinin bir süreliğine ferahlamasını arzu ettim.
Bu sıkışık ruhların yerde aradığını göklerden bulabilmeleri , hayatında hiç tatmadığı mucizevi bir duyguyu tatabilmeleri için de açık açık talep ettim yüzü gülen , yüreği herhangi bir sebepten ferahlamış dostlarımdan. Adeta dilime pelesenk ettim, her cümlemin sonuna ekleyerek ;
''Mutlaka yüz güldürünüz, çaresiz yüreklere azıcık da olsa imkanınız ile doğru orantılı su serpiniz.'' dedim. Demekteyim.
Bu amansız salgına kadar kolektif bir amaç için bir araya gelmeyi becerememiş bencil ve çıkarcı insanlığın bence en büyük sınavı da fırsatı da - üstüne üstlük herşeyin çözümünün bu denli kolaylaştığı bir döneme rağmen- kolektif bir şekilde emek birliği yaparak başka bir insanlık tanımı yaratabilmesi.
2020 'nin benim için en anlamlı bilançosu emek birliği ile yüreklere su serpmek ise şükrettiğim şey ise bunu yapabilmek oldu. Yüz güldürebildiğime şükretmek ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder